Van dokterskantoor tot operatiezaal: de 3 smaakjes van medische monitors

Medische schermen voldoen aan de meest veeleisende kwaliteitsstandaarden van de monitor-industrie. De term omvat echter drie heel verschillende types display. Als medische voorziening dien je het juiste scherm voor de juiste locatie te kiezen.

Zeg niet zomaar medische monitor. Medische schermen omvatten een niche, maar zijn ook zelf onderverdeeld in drie categorieën. We onderzochten eerder al waar de medische niche zich onderscheidt van andere high-end schermen, zoals die uit de grafische sector. In dit stuk onderzoeken we het verschil tussen de drie voornaamste categorieën van medische displays.

Chirurgische monitor

De eerste categorie is die van de chirurgische monitor. Die toestellen voldoen aan de hoogst mogelijke eisen, niet alleen op het gebied van schermkwaliteit, maar wat de totale opbouw van de dingen betreft. De toestellen worden immers in een operatiekwartier gebruikt en moeten daarom voorzien zijn van de nodige medische certificaten. Denk daarbij aan lichte plastic behuizingen met antibacteriële eigenschappen. De displays zijn verder voorzien van een IP-rating, zodat ze bestand zijn tegen bijvoorbeeld bloedspatten.

Roodweergave is erg belangrijk voor chirurgische monitors, die verder in een speciale behuizing moeten zitten.

Achter de behuizing zitten speciale high-end LCD-panelen met extra weergavecapaciteiten in het rode spectrum. LG’s 27HJ710S omvat bijvoorbeeld 115 procent van het sRGB-spectrum, met het surplus uitsluitend bedoeld voor de roodwaarden. Logisch, aangezien deze displays vrijwel uitsluitend samen met camera’s tijdens een operatie worden gebruikt. Een dokter moet in al dat rode binnenwerk van zijn patiënt zo goed mogelijk kunnen zien wat wat is. Daar mag het scherm geen belemmering in vormen. De schermen worden specifiek voor chirurgisch gebruik gekalibreerd in de fabriek.

De displays worden ingezet in zowat de meest felverlichte ruimte die je je kan inbeelden. De monitor moet wedijveren met de felle lampen van het operatiekwartier. Een helderheid van 700 candela of 800 nits is in dat opzicht geen uitzondering. Tot slot is resolutie natuurlijk belangrijk. 4K is hier geen uitzondering meer.

Diagnostische schermen

Een niet minder geavanceerde, maar totaal andere niche binnen de medische schermen vind je bij de radiologen. Zij maken gebruik van zogenaamde diagnostische monitoren. Die dingen kan je zien als de opvolger van de klassieke lichtbak waar een dokter vroeger een afdruk van een scan voor plaatste. Kleurechtheid is hier niet van toepassing. Het zwaartepunt ligt bij de grijswaarden. De schermen voldoen aan de DICOM-standaard, die onder andere de kalibratie van de grijswaarden en de helderheid behelst.

Diagnostische schermen kalibreren zichzelf,zodat de grijswaarden en de helderheid constant blijven, ook na lang en intensief gebruik.

Het idee daarachter is dat iedere diagnostische monitor eenzelfde scan op exact dezelfde manier weergeeft, ongeacht de leeftijd of het merk van het display. Dat is zelfs na initiële kalibratie in de fabriek een hele uitdaging, aangezien zelfs de beste LCD-panelen na verloop van tijd helderheid verliezen en een shift in kleurvastheid ervaren. De schermen zijn daarom in de regel uitgerust met een ingebouwd kalibratiesysteem. Daarmee checkt de monitor op vaste intervallen zichzelf, en vergelijkt het toestel de helderheid en de grijswaarden met een eerdere meting. Indien nodig zal het scherm zichzelf automatisch bijstellen zodat scans er doorheen de levensduurte van het scherm identiek blijven uitzien voor de radiologen.

De resolutie van deze schermen wordt uitgedrukt in MP, naar de analoge foto’s die ze vervangen. 3 MP was lange tijd de standaard, vandaag worden 6 MP en 8 MP steeds meer de standaard. 8 MP is het equivalent van 4K. Die hogere resoluties laten dokters toe om twee scans naast elkaar te plaatsten op eenzelfde scherm. Als je weet dat twee kleinere losse 3 MP-monitoren om en bij de 6.000 euro kosten, en één 8 MP-scherm voor 8.000 euro over de toonbank gaat, zie je dat die evolutie niet enkel praktisch, maar ook financieel interessant is.

Review-monitoren

Tot slot zijn er de zogenaamde klinische review-schermen. Die schermen leunen het dichtst aan bij high-end displays uit de grafische sector. Je kan ze zien als een soort light-versie van de diagnostische monitoren. Ze zijn gemaakt voor behandelende artsen die misschien niet zelf de diagnose stellen na een scan, maar de beelden wel willen bekijken.

Reviewschermen leunen het dichtst aan bij grafische monitoren. Ze zijn van hoge kwaliteit, maar missen geavanceerde functies zoals automatische kalibratie.

Ze voldoen aan de DICOM-standaarden, maar omdat hun gebruik iets minder kritisch is, zijn ze niet voorzien van automatische kalibratie. Zo zullen de schermen na verloop van tijd wel een zekere shift in grijsweergave en helderheid kennen, maar dat wordt gecompenseerd door de prijs. Deze schermen staan op dokterskantoren en worden ook gebruikt voor dagelijks werk.

Juiste scherm op de juiste plaats

De drie verschillende schermcategorieën hebben ieder hun eigen nut en zitten in verschillende prijsklassen. Het juiste exemplaar kiezen voor de juiste plaats is belangrijk. Uiteraard heeft een operatiekwartier een chirurgische monitor nodig en moet de radiologische afdeling diagnostische schermen hebben. De dingen zijn echter prijzig, waardoor de review-monitor een wel heel interessant alternatief is voor iets minder kritische omgevingen.

Dit stuk is deel twee van onze verdiepingsstukken rond medische monitoren in samenwerking met LG. Lees zeker ook onze andere stukken rond wat medische monitoren nu zijn en hoe thin clients de medische wereld kunnen helpen.

nieuwsbrief

Abonneer je gratis op ITdaily !

  • This field is for validation purposes and should be left unchanged.
terug naar home