Wat doe je als bedrijfsleider als je merkt dat je op korte termijn heel wat nieuw talent in huis moet halen, en je merkt dat alle bedrijven in jouw sector voor dezelfde uitdaging staan? Met als bijkomende uitdaging dat dit talent bijzonder moeilijk te vinden is? Dan kan je het beschikbare talent proberen weg te kapen bij je concullega’s. Of je kan even de tijd nemen om het probleem te analyseren, en op zoek te gaan naar oplossingen, zowel op korte als op lange termijn.
Deze bedenking maakte ik enige tijd geleden, maar ze geldt nog meer dan ooit. Onze zes vacatures raken wel ingevuld, al was het maar omdat we nog steeds kunnen rekenen op spontane sollicitaties van kant-en-klaar talent. Maar ook omdat we werk hebben gemaakt van ee31n intensief opleidingstraject van vier à zes maanden waarmee we de gemotiveerde, maar niet meteen inzetbare talenten op enkele maanden volledig kunnen klaarstomen voor de in te vullen functies.
Opleiding is geen optie (maar een noodzaak)
De ICT-sector evolueert immers zo snel dat zelfs recent afgestudeerden niet meteen inzetbaar zijn. De opleidingstrajecten zijn meestal gebaseerd op de realiteit van enkele jaren geleden, die intussen helaas vaak al achterhaald is. Nieuwe technologieën en – meer specifiek in onze sector – nieuwe bedreigingen volgen elkaar zo snel op dat het onmogelijk bij te benen is met eender welke opleiding.
Het is dus logisch dat elk zichzelf respecterend bedrijf in de ICT-sector werk maakt van een degelijk opleidingstraject. En het is ook logisch dat ze in ruil voor die opleiding een belofte verwachten dat de werknemer een minimum periode bij het bedrijf blijft om de opleiding te laten renderen. Want er zijn andere, zichzelf minder respecterende, bedrijven die maar al te graag de vers opgeleide talenten bij de concurrentie komen wegkapen.
Werken in ICT vs werken als ICT’er
Maar om opgeleid te worden moeten die talenten natuurlijk eerst de weg naar onze sector vinden. En ook daar wringt het schoentje: te weinig mensen zien een carrière in de ICT-sector en/of als ICT-er zitten. Dit heeft een dubbele oorzaak. Enerzijds maken te weinig mensen een onderscheid tussen werken in ICT en werken als ICT’er.
Terwijl er in de ICT-sector ook talloze vacatures zijn voor niet-technisch talent: sales en marketing, business consultancy, financiële experts, noem maar op. We zouden wel gek zijn om iedereen om te scholen naar ICT’er, want ook die andere functies bepalen of je succesvol wordt en blijft in deze sector.
Anderzijds blijft de instroom van digitaal talent natuurlijk veel te beperkt om de groeiende vraag bij te houden. Te weinig jongeren voelen zich aangetrokken tot een opleiding als programmeur, designer, of andere eerder technische digitale functies. Informatiebeveiliging scoort in vergelijking dan nog lager.
Deze vaststelling is des te opmerkelijker als je bedenkt dat onze levens en onze carrières zich steeds meer digitaal en online gaan afspelen, en dat je als digitaal expert een belangrijke bijdrage kan leveren aan onze toekomst. Dit geldt misschien nog meer voor security-profielen. Cyberspionage, cyberoorlog, presidentsverkiezingen die steeds nadrukkelijker gewonnen of verloren worden op de sociale netwerken: het zijn slechts enkele voorbeelden hoe informatiebeveiliging en privacy een steeds grotere rol spelen in ons persoonlijk leven en in de maatschappij in het algemeen. Toch voelen slechts weinigen de drang om een opleiding te volgen waarmee ze mee op die frontlinie kunnen gaan staan. Hoe is dat dan mogelijk?
Onbekend maakt onbemind
De enige redelijke en logische verklaring is dat de jongeren absoluut geen idee hebben van wat deze jobs precies (kunnen) inhouden. Onbekend maakt onbemind, zeg maar. En ook al worden ze voortdurend omringd door digitale toestellen, toch ontbreekt het inzicht en de interesse om zich te verdiepen in wat zich onder die digitale motorkap afspeelt.
Daar is een uiterst belangrijke opdracht weggelegd voor onze overheid. Om te beginnen is het hele onderwijssysteem, van het eerste leerjaar (of misschien zelfs de kleuterklasjes) tot het hoger en universitair onderwijs, aan een grondige heroriëntering toe. Niet om van iedereen een programmeur of designer te maken, verre van. Maar wel om elke leerling beter bewust te maken van hoe onze digitale wereld werkt en welke rol zij hierin kunnen spelen.
Een opleiding die zich ontfermt over de digitale basistechnieken, maar ook over de economische, morele en andere aspecten van onze geconnecteerde maatschappij. Wellicht worden zo al vele zaadjes geplant bij leerlingen die ICT vandaag eerder als een scheldwoord zien dan als de boeiende wereld waarop ik – nochtans ook zonder technische opleiding – nooit uitgekeken raak.
Maar het houdt niet op bij het afstuderen. Ook voor mensen die al jarenlang professioneel actief zijn, kan een heroriëntering richting ICT-functies de ideale springplank naar een nieuwe carrière betekenen. Ook daar ligt voor de overheid een belangrijke taak weggelegd: enerzijds voldoende middelen voorzien om zulke opleidingen voor volwassenen mogelijk te maken, anderzijds voldoende communiceren over die uitgelezen kansen. Wie kan nu nee zeggen tegen de kans om een (gratis?) opleiding te volgen zodat je nadien mee kan sleutelen aan onze digitale toekomst?
Meer vis in de vijver
Als we zo elk onze verantwoordelijkheid nemen, kunnen we voorkomen dat die digitale toekomst vertraagt door een gebrek aan talent om die toekomst vorm te geven. Het zou leuk zijn dat we voortaan niet meer in elkaars vijver moeten vissen om nieuw talent te vinden. Er moet gewoon meer vis in onze vijvers, dan lost dit probleem zichzelf op.
Dit is een ingezonden bijdrage van Caroline Van Cleemput, Country Manager Belux bij Check Point Software Technologies. Via deze link vind je meer informatie over de security-oplossingen van het bedrijf.