Alles komt terug, zeker in technologie. De voorbije decennia hebben we meermaals het warm water opnieuw uitgevonden. Van de manieren waarop we machines bouwen en gebruiken tot de skills die nodig zijn om systemen te beheren. Om de oplossingen te vinden voor hedendaagse problemen, zoals bijvoorbeeld het tekort aan IT-profielen, spiegelen we ons echter best aan het verleden.
Veel Belgen zijn eerder terughoudend voor nieuwe technologie en ontwikkelingen zoals virtualisatie. We houden hardnekkig vast aan wat we kennen, ook al is de basis van die technologie minder nieuw dan we denken. Als we recente evoluties naast vroegere decennia en oude IT-systemen leggen, dan kunnen we zelfs een patroon van herhaling herkennen. We gaan onze vroegere leerkracht geschiedenis nog moeten gelijk geven: het verleden kennen, helpt om de toekomst te begrijpen. Het begint op het niveau van de technologie zelf.
Kent u nog de volgende mainframe operating systemen? VM (Virtual Machine), VSE (Virtual System Environment) en MVS (Multiple Virtual Systems). Zelfs een halve eeuw terug in de tijd was er dus al sprake van de term ‘virtueel’. Eigenlijk bood zo’n mainframe één geheel aan capaciteit dat in verschillende compartimenten werd verdeeld. Op die manier konden gebruikers allerlei toepassingen in virtuele omgevingen laten draaien.
Nieuwe technologie of terug naar vroeger?
In de daaropvolgende jaren kwamen er mini-systemen, denk aan departementen in bedrijven die in een eigen “mini”-systeem investeerden. Overkoepelend was er zo bijvoorbeeld een besturingssysteem zoals OS/400 op AS/400, de latere i-series van IBM) dat alles beheerde – van networking en storage tot compute power. Daarnaast was het mogelijk om op basis van behoefte harde schijven toe te voegen en het geheel aan schijfcapaciteit zonder her-segmentering te laten groeien om de gebruikers van meer opslagcapaciteit te voorzien.
Rond de eeuwwisseling werd dan de stap gezet van mini- naar micro-systemen met X86 servers die voor iedereen financieel haalbaar werden. Daardoor hadden organisaties, zoals ziekenhuizen, plots per afdeling (patiëntenadministratie, radiologie, labo, etc.) een volledig eigen systeem. In de praktijk was dit niet efficiënt, aangezien al die machines op vaak minder dan 20 procent van hun capaciteit draaiden. Zo ontstond de idee om de omgekeerde beweging in te zetten: alle elementen bij elkaar brengen en er terug één groot geheel (het nieuwe mainframe?) van maken. De intelligente component werd zo uit de losse compartimenten gehaald en via virtualisatie naar een hoger niveau getild met als nieuwe benaming: software defined datacenter.
Als je deze evolutie onder de loep neemt, dan is het verbazingwekkend dat mensen zo lang geaarzeld hebben om virtualisatie op hun machines toe te laten.
Luc Costers, Country Lead Nutanix Belux & Eastern Europe
Kortom, als je deze evolutie onder de loep neemt, dan is het verbazingwekkend dat mensen zo lang geaarzeld hebben om virtualisatie op hun machines toe te laten. En het is al even verrassend dat er soms nog twijfel bestaat om op Hyper Converged Infrastructure (HCI) over te schakelen. Eigenlijk waren de mainframe en sommige mini-systemen immers ook al een soort HCI-machine die je met één enkel systeem kon besturen. Dankzij het AOS besturingssysteem van Nutanix kunnen we vandaag compute power, storage en networking net zoals vroeger terug samenbrengen.
Oplossing voor tekort aan IT-profielen
Ook op het niveau van de skills van IT-specialisten zien we ontwikkelingen die overeenkomen met het verleden. Wie herinnert zich niet de Cobol-specialisten die ervan overtuigd waren dat ze tot het eind van hun dagen met Cobol zouden bezig zijn. Intussen is Cobol door tal van andere talen vervangen en hebben deze programmeurs zich moeten herscholen.
Dezelfde evolutie dringt zich nu op bij andere IT-profielen die zich vastklampen aan de certificaten die ze bezitten. Voor bedrijven zou het zelfs een oplossing kunnen bieden voor het tekort aan profielen op de arbeidsmarkt. Slechts een beperkt aantal organisaties is in staat om voor iedere laag – van opslag en security tot database en besturingssystemen – een aparte persoon in te huren. En dankzij HCI is dat ook nergens voor nodig. De complexiteit wordt door automatisatie grotendeels weggewerkt, specialisten kunnen nieuwe projecten opstarten terwijl generalisten het beheer van een software gedefinieerde infrastructuur ter harte nemen.
Veertig jaar geleden sprak ik met een ziekenhuisdirecteur die zonder IT-opleiding zijn mini-systeem beheerde.
Luc Costers, Country Lead Nutanix Belux & Eastern Europe
Veertig jaar geleden sprak ik met een ziekenhuisdirecteur die zonder IT-opleiding zijn mini-systeem beheerde. Nu doet HCI net hetzelfde. Door integratie en automatisaties zijn IT-infrastructuur upgrades te vergelijken met de upgrade van een smartphone. Een one click upgrade op de smartphone krijgt navolging in het datacenter en bespaart heel wat overuren en onbeschikbaarheids-windows.
Net zoals een smartphone gebruiker geen IT-specialist is, zo kunnen heel wat nieuwe pas afgestudeerden worden aangetrokken door de IT-sector. De retoriek van organisaties zoals Agoria die klagen over een tekort aan IT-profielen, slaat de bal dus mis: in plaats van te blijven zoeken naar meer en meer specialisten, is een evolutie naar een eenvoudige on-premises cloud architectuur wellicht de oplossing. Automatisatie vermindert drastisch het aantal “keep it running” profielen die dan op hun beurt worden vrijgemaakt voor nieuwe attractieve opdrachten. Hardware wordt commodity en het integreren van nieuwe elementen wordt door software opgelost. De IT-profielen van morgen zullen niet langer uitpakken met massa’s hardware related certificaten maar met nieuwe applicaties die razendsnel ontwikkeld en ontplooid kunnen worden op een heel betrouwbaar privé of public cloud platform.
Het probleem begint bij onszelf
Het lijkt allemaal heel simpel, maar toch vinden deze evoluties moeilijk ingang. We blijven vastzitten in een oude wereld en daar zijn wellicht allerlei verklaringen voor. Aardig wat IT-verkoopkanalen hebben een bedrijfsmodel dat gestoeld is op een aanzienlijke dienstverlening. Het wegnemen van de installatie-assistentie, de health checks, de upgrade stand-by uren en zoveel meer maakt dat HCI-oplossingen niet altijd aanzien worden als een omzet-generator. Er dient een omslag gemaakt te worden van assistentie bij infrastructuur naar assistentie bij het behalen van applicatie-SLA’s en dat vereist een heel andere aanpak.
Door het tekort aan profielen werken organisaties ook vaak met contractors die hen enkele dagen per week komen ondersteunen. Met de tijd wordt de navelstreng tussen zo’n contractor en een bedrijf alleen maar steviger en moeilijker om door te knippen. Vooraleer de economical buyers zich met nieuwe technologie inlaten, informeren ze naar de risico’s van zo’n migraties bij hun technisch team (en bij uitbreiding ook de contractors). Het advies laat zich vaak raden vermits automatisatie dan niet het eigenbelang dient …
Tenzij er een mentaliteitswijziging komt, zitten we in een straat zonder einde. Daarnaast moeten bedrijven ook sterker inzetten op een opleidingstraject dat mensen een horizon biedt waarmee ze de volgende tien jaar verder kunnen. We moeten af van de neiging om vast te houden aan wat we kennen en open staan om nieuwe dingen te ontdekken. En als dat lukt, dan zullen we snel merken dat die nieuwe dingen eigenlijk veel vertrouwder aanvoelen dan eerst gedacht. Met dank aan Jos Martens, mijn geschiedenisleerkracht: hij heeft gelijk gekregen.
Dit is een ingezonden bijdrage van Luc Costers, Country Lead Nutanix Belux & Eastern Europe. Voor meer informatie rond de oplossingen van het bedrijf kan je hier terecht.