Gebruiksovereenkomsten voor digitale diensten zijn lang en onleesbaar voor de meeste mensen, vinden Amerikaanse senatoren. Een verplichte samenvatting moet soelaas bieden.
Over veel kunnen Amerikaanse Democraten en Republikeinen het niet eens geraken, maar over één zaak staan de neuzen klaarblijkelijk wel in dezelfde richting: gebruiksovereenkomsten van digitale oplossingen zijn te lang. Twee democraten en één republikein lanceren daarom een wetsvoorstel in het Amerikaanse congres: de TLDR Act.
TL;DR staat voor To Long; Didn’t Read. Je komt het geregeld tegen op internetfora boven of onder een uitgebreide tekst, waar TL;DR een beknopte samenvatting vooraf gaat. Zo’n samenvatting hopen de wetsmakers nu in de VS te verplichten, al staat TLDR in hun geval voor Terms-of-Service Labeling, Design and Readability. De indieners zijn consequent, en voorzien zelf een samenvatting van één bladzijde voor hun voorstel.
Duidelijke samenvatting
Het voorstel zou organisaties verplichten om op een korte en begrijpelijke manier de essentie van een overeenkomst te delen. Die moet leesbaar zijn door computers en zichtbaar zijn bovenaan een webpagina met de gebruiksovereenkomst. In de samenvatting moet onder andere staan wat voor data een organisatie vergaart, waarom dat nodig is, welke rechten een klant heeft en wat er recent veranderd is. Verder moeten bedrijven delen of ze de afgelopen drie jaar het slachtoffer waren van een hack.
Als de wet erdoor komt, heeft dat niet noodzakelijk een impact op Europese dienstverlening maar kan het wel als inspiratie dienen. De EU kan prat gaan op strenge regelgeving waarbij persoonsgegevens goed beschermd worden, maar wetgeving zoals de GDPR zet niet echt aan tot gebruiksvriendelijkheid. Denk maar aan de constante pop-ups van cookies die de gemiddelde internaut vooral snel wil wegklikken.