IEEE berekent dat magnetische tape in veel gevallen de beste optie is om data langdurig op te slaan. Door voor tape te kiezen, kunnen organisaties hun CO2-uitstoot drastisch naar omlaag halen en geld besparen.
Magnetische tape als opslagmedium heeft een toekomst. IDC berekende in 2018 dat zestig procent van de data wereldwijd ‘koud’ is. Dat betekent dat het om archiefdata gaat die niet heel snel toegankelijk moet zijn. Toch blijven die gegevens op harde schijven staan, terwijl Tape een ecologischer maar ook goedkoper alternatief biedt.
Veel minder uitstoot
IEEE Spectrum berekende dat een harde schijf verantwoordelijk is voor een uitstoot van ongeveer 2,55 kg per terabyte per jaar over een levensduurte van vijf jaar. Magnetische tape heeft een levensduurte van dertig jaar en komt met een CO2-uitstoot van 0,07 kg per terabyte per jaar. Per terabyte stoot je met tape dus amper drie procent van de CO2 uit van een HDD.
Als organisaties wereldwijd al hun koude data van HDD’s naar tape zouden verhuizen, zou de CO2-impact van dataopslag met ongeveer 58 procent dalen. Dat is goed voor 79 miljoen ton aan CO2 die niet in de atmosfeer terecht komt. Omdat tape langer meegaat, genereert de aanpak ook drastrisch minder e-waste.
Ook minder euro’s
In de praktijk stimuleert het huidige economische systeem nog steeds winst op korte termijn voor aandeelhouders, dus spreken euro’s en dollars luider dan CO2-impact. Ook daar kan je echter een argument maken voor tape. Om 100 PB aan data op te slaan, moet je 17,5 miljoen dollar investeren in harde schijven. Kies je ervoor om 60 procent van die data te archiveren op tape, dan daalt de kostprijs tot 9,5 miljoen dollar. Die realiteit zet grote bedrijven aan om tape inderdaad opnieuw te overwegen. Daarover rapporteerden we nog begint dit jaar.
lees ook
Tape-opslag blijft populair, verkoop van harde schijven crasht
Voor kleinere organisaties blijft de keuze voor tape moeilijker. De eerste complexe vraag is daar doorgaans welke data precies ‘koud’ zijn en gearchiveerd mogen worden. Die denkoefening alleen al kost tijd en moeite. Tape heeft immers een significant nadeel: wanneer je gegevens toch nog wil terugvinden, kost dat veel meer tijd.
Milliseconden tegenover minuten
Een ingeschakelde HDD vind je gegevens doorgaans terug binnen enkele milliseconden. Voor tape kan het al snel een halve minuut of langer duren voor je toegang krijgt tot je bestand. Technologische ontwikkeling in tape-land zorgt er echter voor dat cassettes sneller geladen en uitgelezen worden dan vroeger.
In sommige gevallen is het geen optie om seconden of minuten te wachten op een bestand, maar voor archiefdata is het probleem kleiner. Is het echt zo’n ramp om 45 seconden extra te wachten op een bestand dat al vijf jaar gearchiveerd is, als daar een lagere kostprijs en een lagere uitstoot tegenover staat? IEEE suggereert in ieder geval dat magnetische tape ook vandaag nog een grote rol te spelen heeft, en dat het een goed idee is voor bedrijven groot en klein om het bestaan ervan niet te vergeten.