Lenovo Thinkpad P1 review: hoe een compromis ook goed kan zijn

De Thinkpad P1 is voor Lenovo het summum van kracht en draagbaarheid: nergens vind je een combinatie van zulke krachtige hardware in een chassis dat zo dun en draagbaar is. Schuilt er een adder onder het gras?

De Lenovo Thinkpad P1 is niet Lenovo’s krachtigste maar wel de meest premium workstation. De laptopbouwer probeert met het toestel de perfecte middenweg te bewandelen tussen high-end draagbaarheid en rauwe kracht. Dat vertaalt zich in een 15,6 inch-laptop met een dikte van amper 18,4 mm en een gewicht vanaf 1,7 kg. In die behuizing stopt Lenovo bij ons testmodel een Intel Core i7-8850H geflankeerd door 16 GB aan RAM, een 512 GB SSD en de grafische kracht van Nvidia’s Quadro P2000.

Knap pakket

Langs de buitenkant vinden we een prachtig aanraakscherm met een resolutie van 3.840 x 2.160 pixels. Je kan het scherm helemaal platvouwen, maar niet verder dan dat zoals bij bijvoorbeeld concurrent HP en de Zbook Studio x360 wel mogelijk is. Lenovo kiest voor een knappe 10 bit-kleurendiepte en een Adobe-kleurencalibratie rechtstreeks uit de doos.

Wat aansluitingen betreft krijg je twee USB 3 type A-poorten, twee type C-varianten, één HDMI-poort, een sleuf voor microSD-kaarten en een smartcard-lezer. Dat vinden we voor de Belgische markt toch nog steeds een groot pluspunt. Een 3,5 mm audiojack tekent vanzelfsprekend present.

De opvallendste aansluiting is de mini-ethernetpoort die pass through voor het mac-adres ondersteunt dankzij een dongle in de doos. Dat is een zeldzaamheid die vooral relevant is in enterprise-scenario’s waar IT-admins een vast mac-adres per laptop willen om policies op te stellen. In combinatie met een klassieke usb-netwerkdongle ontbreekt dat vaak. Voor de grote massa is deze functie te niche, maar voor die niche is ze wel een fantastische toevoeging.

Lenovo kiest voor zijn karakteristieke mat zwarte afwerking die prettig aanvoelt, maar eveneens de nodige vingerafdrukken aantrekt. Op één plaats zijn die afdrukken erg welkom: de sensor rechts waarmee je kan aanmelden. Optioneel kan je voor de P1 met infraroodsensoren kiezen om ook met gezichtsherkenning Windows 10 te ontgrendelen. Laat je die functie achterwege, dan krijg je een fysieke schuiver om je webcam mee te verblinden.

Sublieme typ-ervaring

Stokpaardje van Lenovo’s Thinkpads is steevast het toetsenbord, en dat is hier niet anders. Hoeveel travel en feedback je precies wil van je toetsenbord is voor een stuk persoonlijk, maar wat ondergetekende betreft is Lenovo hier heer en meester: niemand doet beter. Dat de Fn en Ctrl-toetsen omgewisseld zijn blijft voor de liefhebbers, al legden we de frustratie voor aan Lenovo en ontdekten we eindelijk de reden: Fn + spatie is historisch de combinatie om te toetsenverlichting aan te zetten. Wie dat in het donker wil doen, kan zo sneller bij de toetsen. Hoe groot die meerwaarde is, laten we in het midden, maar we zijn blij dat er toch een reden achter zit.

We missen slechts één ding in de specificatielijst: 4G LTE. Dat is in een toestel zoals deze workstation naar ons gevoel niet zo’n ramp: extreme mobiliteit is niet de focus en met een mobiele hotspot via je telefoon kom je al ver: abonnementen met extra datasimkaartje zijn in onze contreien toch nog niet alomtegenwoordig. Anderzijds positioneert Lenovo deze laptop als een ultiem high-end pareltje, wat de afwezigheid van de functionaliteit een beetje jammer maakt.

Wat de buitenkant betreft kunnen we desalniettemin zonder schroom stellen dat Lenovo’s missie geslaagd is: deze Thinkpad schreeuwt premium op alle juiste manieren, en is een plezier om fysiek mee te werken. De echte uitdaging volgt wanneer we de binnenkant bekijken: is deze premium-laptop ook een echte workstation?

Binnenkant met tanden

De specificaties suggereren alvast van wel. De hexacore Intel Core i7-8850H is met z’n twaalf threads en turbokloksnelheid van 4,3 GHz geen doetje. Die specificaties zijn echter de bovengrens voor deze chip, die een standaard TDP van 45 watt heeft maar door de fabrikant te configureren valt tot 35 watt. Lenovo heeft hier duidelijk voor de throttle-optie gekozen, aangezien we deze chip zelfs op een fris systeem niet boven de 3,5 GHz krijgen met de Prime-stresstest. De kloksnelheid daalt onder zware belasting al snel naar 2,55 GHz en zelfs 2,5 GHz. Dat is minder dan de geadverteerde basisklok van 2,6 GHz.

De benchmarktests tonen aan dat de Intel Core i7-8850H ook in deze laptop een chip is om mee rekening te houden, maar als we de HP ZBook Studio x360 er nog eens bij halen zien we dat de Core i9-8950HK van ons testmodel toch net een categorie hoger speelt. Ook die chip stabiliseert op 2,65 GHz, wat onder de officiële grens van 2,9 GHz valt. Deze twee mooie workstations leveren in op cpu-prestatie in ruil voor hun goede looks, dat valt niet te betwisten.

Max Q, minder pk

Dat ons eenzelfde verhaal te wachten staat aan de grafische kant van het spectrum, verraad de Nvidia Quadro P2000. Die komt immers met Max Q-design, wat Nvidia-taal is voor ‘trager’. De achterliggende reden is natuurlijk dat Nvidia OEM’s wil faciliteren om een P2000 in een strak frame te stoppen mits efficiënte throttling.

De opoffering is zichtbaar in onze testresultaten. De dikkere HP ZBook Studio op onze pijnbank heeft geen Max Q-design, en presteert beter in zowat alle grafisch zware workloads. De verschillen in onder andere Maya en Catia (Dassault) zijn stevig. Voor Maya-workloads komen we zelfs tot de frappante vaststelling dat de consumentenversie van de P1, de Lenovo Thinkpad X1, beter presteert met zijn Nvidia GeForce GTX 1050 Ti.

Hoe groot de impact van Max Q is, varieert per workload. Er zijn genoeg types belasting waar de Lenovo niet significant moet onderdoen voor de concurrentie. In Solidworks-prestatietest moet de laptop helemaal het onderspit delven voor de HP, al vermoeden we dat zeker hier het verschil in beschikbaar RAM-geheugen voor beide testmodellen (16 GB vs. 32 GB) een heel belangrijke rol begint te spelen. Deze workload illustreert wel als geen ander het belang van Quadro tegenover GeForce. Lenovo benut de professionele hardware bovendien optimaal dankzij ISV-certificatie, die er voor zorgt dat alle belangrijke workstationprogramma’s zoals populaire CAD-software, de suite van Adobe, simulatiesoftware voor medische of financiële doeleinden perfect werken.

Eén ding is wel het vermelden waard: hoewel de laptop een supersnelle PCIe M.2 NVMe SSD bevat, kunnen we weinig over de prestaties daarvan zeggen. Bij de benchmark gericht op het testen van die SSD (IOmeter) crasht ons systeem, ondanks alle maatregelen die we zelf kunnen nemen met het testmodel. We twijfelen er niet aan dat de oorzaak bij onze sample ligt en contacteerden Lenovo voor verduidelijking. In afwachting merken we op dat het probleem zich bij geen enkele andere test voordoet.

Voor wat geen echt zware workstation-workloads zijn, geldt hetzelfde als voor de ZBook van HP: dit toestel is meer dan krachtig genoeg voor alles wat onder de noemer kantoorwerk valt, en is dan ook zwaar overgekwalificeerd om in die context in te zetten.

Batterij-efficiëntie

Ook de autonomie verdient een pluim. Die ligt erg in de lijn van HP’s ZBook Studio x360, maar Lenovo bewerkstelligt dat met een significant kleinere batterij wat bijdraagt aan een merkbaar lichter toestel. Bij heel licht gebruik kan je tot acht en een half uur zonder stopcontact (maar koop dan liever een ultrabook). Bij intensiever kantoorwerk haal je net iets meer dan drie uur. Ga je renderen? Koppel je toestel dan aan de netstroom. Een adapter meesleuren is bovendien minder lastig dan gewoonlijk, aangezien Lenovo voor die premium toestel speciaal heeft ingezet op een kleiner en lichter exemplaar.

Tot slot zijn we nog enthousiast over de software: langs de ene kant omdat een tool als de Lenovo Performance Tuner niet voor geïnstalleerd is als bloatware, langs de andere kant omdat die tool zo goed is dat dat wel had gemogen. Met het programma configureer je de laptop optimaal voor bepaalde workloads door bijvoorbeeld iets meer of minder prioriteit te geven aan bepaalde processen. Zo kan je rendering van je 3D-model op een lager pitje zetten als je terwijl nog mails wil kunnen checken.

Heel goed compromis

De Lenovo Thinkpad P1 is een geweldig interessante laptop. Langs de kant van de prestaties haalt Lenovo hier niet het onderste uit de kan, maar dat hoeft ook niet. De fabrikant is heel duidelijk: dit toestel is een totaalpakket. De P1 is een combinatie van kracht, (relatieve) draagbaarheid en stijl. In dat opzet slaagt Lenovo wonderwel. We vinden deze laptop persoonlijk leuker dan HP’s eveneens draagbare ZBook Studio x360 die hierboven geregeld ter sprake kwam. De draagbaarheid en afwerking bekoren ons meer dan de 360°-factor waar HP op inzet.

Lenovo maakt onbetwistbaar compromissen en de P1 is duidelijk niet zo krachtig als andere toestellen met dezelfde componenten. We schatten echter dat het toestel voor een heleboel workloads zeker ruim krachtig genoeg is. Daarom zien we de professioneel en sobere ogende maar high end vormfactor als een eerlijke vervanging voor enkele verloren procentjes grafische en traditionele rekenkracht.

Ons testmodel, de Lenovo Thinkpad P1 20MD000RMB, heeft een adviesprijs van 3.139 euro. Puur prijs-kwaliteit is dit daarom niet de best mogelijke keuze. Dan ga je beter voor een dikkere maar minder aantrekkelijke workstation Wie wil inzetten op een laptop die fantastisch voelt om mee te werken en daarvoor iets kan inleveren in prestaties en iets wil opleggen in prijs, is hier aan het juiste adres.

Geteste configuratie (P1 20MD000RMB, 3.139 euro inc. BTW): Intel Core i7-8850H, 16 GB RAM, Nvidia Quadro P2000, 512 GB SSD, 15,6 inch glossy aanraakscherm (3.840 x 2.160 pixels), Windows 10 Pro.