HP Elite Dragonfly review: veertje met verborgen limieten

HP’s Elite Dragonfly is de lichtste laptop die we al onder handen namen. Bovendien wil de laptopbouwer met de Dragonfly een nieuwe categorie van premium toestellen lanceren. Kan HP ons onder de indruk brengen?

Op het kantoor van HP zweeft door magnetische levitatie een HP Elite Dragonfly (1.740 euro exclusief btw) in een vitrinekast. Het plaatje zet de slogan ‘lighter dan air’ de nodige kracht bij. Met de Dragonfly wil HP het concept premium binnen het reeds uitstekende Elite-gamma herdefiniëren. Een volledig magnesium behuizing met een paarsblauw kleurtje moet ervoor zorgen dat de laptop in het oog springt, maar het opvallendste kenmerk kan je niet zien. Of voelen wat dat betreft. Het toestel weegt 1.014 gram op onze weegschaal en is een plezier om mee op pad te gaan.

Intel-slachtoffer

Laten we beginnen bij het begin. HP is één van de vele slachtoffers van de recente Intel-incompetentie en wordt er net als concurrent Lenovo toe gedwongen om zijn nieuwste en meest premium laptop uit te rusten met een processor van de achtste generatie. De 14 nm Intel Core i5-8365U in ons testmodel is beslist een capabele chip, maar voor de allerbeste prestaties moet je bij 10 nm Ice Lake zijn. Die dingen vind je voorlopig in een handvol systemen zoals de Dell XPS 13, en vanaf de zomer in een nieuwe iteratie van de Dragonfly.

Prestaties

In afwachting gaan we aan de slag met een gebalanceerde chip die geflankeerd wordt door 512 GB aan PCIe NVMe SSD-opslag en 16 GB aan RAM. De hardwarecombinatie is niet de strafste op de markt, maar voor de mobiele werker krijg je al naargelang de taken die je wil verrichten meer dan voldoende pk’s. Het relatief uitgebreide RAM-geheugen zorgt er bovendien voor dat je flink wat browsertabs kan openzetten of een joekel van een spreadsheet kan bewerken. Voor een meer veeleisende ontwikkelaar of iemand die toch iets meer dan heel af en toe een videootje wil renderen, schiet het binnenwerk misschien wel net iets te kort.

In PC Mark 10, dat naar kantoorwerk in de breedste zin van het woord peilt, zien we dat de DragonFly zich laat gelden en vooral de 10 nm-chip in de Dell XPS 13 moet voorlaten. Twee laptops van Lenovo doen het iets beter, ook al hebben ze dezelfde cpu’s en evenveel RAM aan boord.

Cinebench R20 peilt dan weer meer naar de rauwe kracht van de processor. Daar is het verschil met de Lenovo’s groot. De drie toestellen hebben een identieke processor aan boord, maar Lenovo configureert zijn chips met een agressiever TDP waardoor ze langer aan een hogere kloksnelheid presteren.

De chip heeft een theoretische maximale boostsnelheid van 4,1 GHz op één kern maar is door HP iets bescheidener geconfigureerd. Tijdens onze stresstest zien we in eerste instantie een stabiele kloksnelheid van 2,53 GHz, die na ongeveer een halve minuut terugvalt naar 2,1 GHz. Geef het nog enkele minute en de cpu stabiliseert op 1,8 GHz. Dat toont dat HP in het slanke chassis weinig manoeuvreerruimte heeft om veel meer te bieden dan de basisfrequentie van 1,6 GHz die Intel adverteert wanneer de boel warm draait. De Lenovo X1 Carbon start ter vergelijking op 3,3 GHz en zakt nooit onder de 2,47 GHz. Dat verschil illustreert hoeveel impact een OEM vandaag heeft op de prestaties van een chip in een gegeven laptop.

Dat zien we heel erg wanner we bijvoorbeeld vergelijken hoe de laptop scoort op het vlak van productiviteit op PC Mark 8. Een enkele test waarbij we de laptop fris opstarten, levert een competitieve score op. Laten we het toestel de hele dag draaien zodat het warmer wordt, dan vallen de prestaties merkbaar terug.

Een bescheiden geconfigureerde Core i5-processor is doorgaans een voordeel voor het batterijleven. In ons systeem valt dat een beetje tegen. HP heeft voluit de kaart van het beperkte gewicht getrokken, en koos daarom voor een relatief bescheiden 2 cell-accu. Dat zorgt voor een eerder beperkte autonomie naar ultrabook-normen. De meeste toestellen die we testten deden het een stuk beter, met uitzondering van de Microsoft Surface Pro 7 die als excuus heeft tablet-DNA te bezitten.

Batterijtest

Slecht doet de HP het zeker niet maar in onze gemengde test haalt het toestel net geen acht uur autonomie. Heb je geen 40 uren-week, dan zal je in principe net de werkdag doorkomen op één lading als je een beetje oppast. HP brengt de Dragonfly ook met een 4 cell-batterij op de markt. Die heeft een steviger uithoudingsvermogen, maar weegt ook meer. Persoonlijke voorkeur is hier de doorslaggevende factor.

Ons testmodel heeft verder een full HD-scherm met best dunne randen. De Elite Dragonfly is geen XPS 13, maar HP hoeft zich zeker niet te schamen en kan zich ‘best of the rest’ noemen. De laptop is een 2-in-1, wat wil zeggend at je het aanraakscherm helemaal kan omklappen. De webcam bovenaan is voorzien van een fysiek sluitertje wat interessant is voor de privacyminnende onder ons. Die slider werkt best goed en is een grote vooruitgang van de rommel die we op de HP Zbook 15 G6-workstation tegenkwamen.

De niet al te grote batterij heeft als voordeel dat ze op 25 minuten alweer halfvol zit. Voor 80 procent lading moet je net een uurtje geduld hebben. Een korte passage bij een stopcontact helpt je met andere woorden al flink vooruit.

Heerlijk toetsenbord

HP’s Elite-reeks verdient naar onze mening al enkele jaren de zilveren medaille wat toetsenborden betreft. Enkel Lenovo doet beter. Dat is vandaag nog steeds zo, al verkleint HP de afstand met de toetsen op deze Dragonfly. De typervaring is dankzij voldoende feedback uitstekend terwijl de gedempte toetsen voor een heerlijk zacht geluid zorgen. Bovendien houden we van het materiaal waaruit de toetsen zijn vervaardigd en de grip die het biedt. Dat knappe werk zet zich verder in het responsieve en voldoende grote touchpad.

Wat aansluitingen betreft zijn we blij dat HP nog ruimte vindt voor een klassieke USB A-poort en een HDMI-aansluiting naast de USB Type C-poorten. In de doos vinden we nog een stylus om het plaatje compleet te maken.

Premium materiaal met goedkope feel

Rest ons nog de unieke look en feel van de laptop. Magnesium is technisch een uitstekend materiaal voor premium laptops. Het is sterk maar ook erg licht, wat creaties als de Dragonfly mogelijk maakt. Het heeft echter één nadeel: het metaal voelt als veel goedkoper plastic.

Het premium magnesium voelt als veel goedkoper plastic.

We wéten dat de Dragonfly een op en top high end toestel binnen het al premium elite-gamma is, dat zien we ook aan de knappe doos waar het ding in geleverd wordt, maar zo voelt hij niet. Dat ligt niet aan HP, dat een uitstekend gebouwd toestel leverde. Net als andere Elites is het toestel MIL-SPEC-810G-gecertifieerd, en kan het dus tegen een stootje. Vreemd genoeg voelt het niet zo.

Wanneer gewicht prioritair is

Dat is natuurlijk muggenzifterij, maar het viel ons toch op. Los van de details is de HP Dragonfly Elite 2-in-1 een fantastische laptop. HP wilde een capabel lichtgewicht bouwen, en haalde zijn doel. Naar ons gevoel wordt de laptop vooral aan de grond gehouden door ballastzak Intel. Dit toestel lijkt helemaal ontwikkeld voor een 10 nm Ice Lake-chip. Die zou beter presteren in het kleine chassis en bovendien langer meegaan op de bescheiden batterij. We weten bovendien dat HP een update voor de Dragonfly met 10 nm-chips plant voor deze zomer. Moesten wij in de markt zijn voor een lichtgewicht-laptop, dan zouden we daarop wachten.

Is dat geen optie, dan is de HP Elite Dragonfly de beste lichte laptop die je vandaag kan krijgen. Mag het iets meer wegen, dan presteert de Dell XPS 13 echter beter met z’n 10 nm-processor aan boord. De Yoga X1 of de minder beweeglijke Carbon X1 van Lenovo zijn dan weer groter en logger, maar bieden meer ademruimte aan de chip binnenin. Met een prijskaartje van 1.740 euro (exclusief btw) is de Elite Dragonfly bovendien één van de duurdere toestellen in zijn categorie, al is het verschil met de concurrentie niet groot.

HP wil met Dragonfly zijn eigen high end aanpak voor de zakelijke markt heruitvinden. De Elite Dragonfly is volgens ons een grote stap in de goede richting, al zijn we die mening toegedaan over het gros van het Elite-portfolio. Deze eerste generatie Dragonfly heeft echter nog enkele tekortkomingen, zodat er betere opties zijn voor wie gewicht niet helemaal bovenaan zijn prioriteitenlijstje zet.

Geteste configuratie: HP Elite Dragonfly 9FT18EA: Intel Core i5-8365U, 16 GB DDR4-RAM, 512 GB SSD, 13,3 inch IPS-aanraakscherm (1.920 x 1.080), WIndows 10 Pro – 1.740 euro exclusief btw.

Lees ook: Hoe testen we laptops en desktops op de redactie van Techzine, en ontdek welke testprocedure er schuil gaat achter de resultaten.