De Huawei P40 Pro heeft op papier alles in huis om tot de beste smartphones van het moment te behoren, maar dat is buiten Donald Trump gerekend. Doordat Amerikaanse bedrijven sinds mei vorig jaar de facto worden verboden om nog met Huawei zaken te doen, heeft de P40 Pro geen toegang tot Google-apps en -diensten. Dat doet deze smartphone de das om.
Sta ons toe om meteen met de deur in huis te vallen. We kunnen de Huawei P40 Pro namelijk niet bespreken zonder het over de software te hebben. Dat deden we eerder al uitgebreid in een apart stuk over onze ervaringen met de AppGallery en Huawei Mobile Services. Huawei kan zonder Google-licentie nog steeds beroep doen op de opensourceversie van Android als basis voor zijn besturingssysteem, maar de Google Play Store en Services worden vervangen door zelf ontwikkelde alternatieven.
In thuisland China is dat geen probleem, daar worden de diensten van Google al vanaf het begin gecensureerd. In België en de rest van Europa kunnen we ons evenwel moeilijk een Androidsmartphone voorstellen zonder Google, Play Store, Google Maps of YouTube. Huawei slaagt er nog niet in om dat gemis te overkomen. Daarom kunnen we een aankoop van de Huawei P40 Pro, met zijn prijskaartje van 999 euro (inclusief btw), op dit moment onmogelijk aanraden. Beschouw deze review daarom als een beoordeling van Huawei’s technische prestaties in plaats van een koopadvies.
Design
Daarbij kunnen we alleen maar besluiten dat deze telefoon op hardwarevlak alles in huis heeft om tot het absolute kruim van de huidige generatie premium smartphones te behoren. De bouwkwaliteit is uitstekend, en hoewel het langs vier zijden aflopende scherm zich vooral in extra zwarte randen in plaats van meer schermruimte vertaalt, helpt het wel de illusie van een telefoon die nagenoeg volledig scherm is.
We zijn bovendien fan van de afwerking van ons Silver Frost-kleurige testexemplaar. Het is niet volledig vingerafdrukbestendig, maar weet het op z’n minst goed te verbergen. Het enige minpunt aan het design is de bijzonder grote cameramodule linksboven achteraan, die bijna 2 millimeter uitsteekt. Dat is genoeg om het toestel flink te doen wiebelen wanneer het plat op tafel ligt en maakt ons bezorgd over krassen op de lenzen. Een hoesje lijkt ons in dit geval absoluut aangeraden.
Scherm
De P40 Pro volgt de nieuwe trend om de refresh rate van het scherm op te krikken, in dit geval van 60 naar 90 Hz. Sommige fabrikanten, zoals Samsung en OnePlus, rollen met de spierballen en kiezen voor 120 Hz, maar naar onze ervaring wegen de voordelen in dat geval niet op tegen de nadelen. Een hogere refresh rate zorgt dat alle animaties en UI-interacties vloeiender verlopen, wat leidt tot een betere gebruikservaring. De upgrade van 60 naar 90 Hz biedt een zichtbaar verschil, maar 120 HZ betekent dan weer vooral een aanslag op je batterij zonder zichtbare meerwaarde. Huawei kiest hier voor de ideale sweet spot. Wij zijn al langer van mening dat de schermen in Huawei’s toptelefoons bij de beste horen qua schermkwaliteit, en dat is voor het 6,58 inch amoledscherm in de P40 Pro niet anders. De resolutie van 2.640 x 1.200 pixels kan worden teruggebracht tot 1.760 x 800 pixels om energie te besparen, of je kan het overlaten aan de telefoon om dat zelf slim te bepalen.
Omdat het scherm de hele voorkant van de telefoon vult, met uitzondering van een hole-punch uitsparing voor de frontcamera, zit de luidspreker om te bellen onder het scherm verwerkt. Huawei noemt het een Acoustic Display en het werkt zoals het hoort. Wat lager onder het scherm schuilt een vingerafdruksensor, die weer wat sneller is gemaakt. We krijgen inderdaad het gevoel dat de in-screen vingerafdruksensor een stuk beter werkt, al is de P40 Pro in praktijk meestal al ontgrendeld voordat we onze vinger hebben geplaatst, omdat de telefoon ons gezicht heeft herkend. Dat is opnieuw dezelfde gezichtsherkenning op basis van infrarood, die reeds op de Mate 20 Pro werd geïntroduceerd, maar we moesten missen op de P30 van vorig jaar. Een welgekomen aanpassing: de IR-gezichtsherkenning is veiliger en werkt beter dan herkenning via de gewone camera.
Prestaties
Onder de motorkap schuilt de Kirin 990, een SoC met een 8-core cpu, 16-core gpu en 3-core npu (Neural Processing Unit voor AI-bewerkingen) aan boord. De chipset ondersteunt ook standaard 5G, al ben je daar in België nog niets mee. Voorlopig heeft alleen Proximus een ‘light’ 5G-netwerk operationeel in een dertigtal gemeenten, maar de Huawei P40 Pro is daar zelfs nog niet voor gevalideerd.
Op cpu-vlak blijft de Kirin 990 gewaagd aan de laatste worpen van Qualcomm (Snapdragon 865) en Samsung (Exynos 990), maar de Mali-gpu hinkt duidelijk achterop. In praktijk merk je daar evenwel weinig van: de hardware is overkill voor typische smartphonetaken en zal daar ook binnen enkele jaren vermoedelijk nog voor volstaan.
De 4.200 mAh-batterij trekt je zonder problemen de dag door, en afhankelijk van je gebruik raak je zelfs nog een heel eind door dag twee. Zeker tijdens deze corona-lockdown, waarbij we amper het huis verlieten, kwamen we makkelijk twee dagen toe op één laadbeurt. Ook in onze batterijtests bewijst de Huawei P40 Pro dat hij bij de besten van de klas is. Kom je toch in batterijnood, dan is de P40 Pro op 17 minuten alweer opgeladen van 0 tot 50 procent met de meegeleverde 40W-lader. Op 32 minuten zit je aan 80 procent. Ook draadloos laadt de P40 Pro in principe aan 40W, maar daarvan hebben we de snelheid niet kunnen testen.
Camera
Waar Huawei echt het verschil maakt, is met de camera op de P40 Pro. Vier camera’s eigenlijk, vijf als je de frontcamera meetelt. Achteraan vinden we eerst en vooral een klassieke 50MP-camera (f/1.9) met RYYB-sensor. De beeldsensor maakt gebruik van een filter met gele in plaats van groene pixels voor de kleurenreproductie, zodat meer licht wordt doorgelaten. Daarnaast vinden we ook nog een 40MP-breedhoekcamera (f/1.8) en 12MP-telecamera met 5x optische zoom (f/4.4) terug. De vierde camera is een ToF-sensor en wordt alleen gebruikt om extra diepte-informatie te verzamelen. Onderstaande fotoreeks toont de verschillende brandpuntafstanden.
Breedhoek 
Normaal 
5x zoom 
10x zoom 
50x zoom
Het belangrijkste strijdveld voor smartphonecamera’s vandaag blijft evenwel de prestaties in situaties waar weinig licht beschikbaar is. Naast de RYYB-filter maakt Huawei daarvoor gebruik van een grote 1/1.28 inch beeldsensor om plaats te hebben voor meer, maar vooral ook grotere pixels (1,22 μm). Hoe groter de pixel, hoe meer licht hij kan opvangen, hoe beter de kwaliteit van het eindresultaat. Daarnaast maakt Huawei, net als onder meer Samsung en OnePlus, gebruik van pixel binning om 4 pixels tot één te combineren, waardoor je een 12,5MP-foto als resultaat krijgt met een nog betere kwaliteit en minder ruis. Tot slot gebruikt Huawei de npu op de Kirin 990 om de camerahardware met AI te ondersteunen en nog wat beeldbewerkingsalgoritmes op de finale foto los te laten. Het resultaat zijn foto’s die in extreme gevallen zelfs meer details tonen dan je met het blote oog kan zien.
Onderstaande foto’s werden gemaakt in een verduisterde kamer met beperkt licht. De vergelijking met een drie jaar oude OnePlus 5 is extreem en zeker niet als waardeoordeel naar OnePlus toe bedoeld, maar het geeft wel goed weer hoe ver smartphones op drie jaar tijd gekomen zijn. Ook OnePlus levert vandaag met zijn OnePlus 8 Pro fantastische resultaten in het donker.
Huawei P40 Pro 
OnePlus 5 
Huawei P40 Pro 
OnePlus 5
Tot slot willen we nog even de optische beeldstabilisatie van de P40 Pro belichten. Die helpt enerzijds bij het neutraliseren van een schuddende camera wanneer je ver inzoomt, maar biedt anderzijds ook knappe resultaten tijdens het filmen. Je kan uit de losse pols filmen terwijl je in beweging bent en het resultaat lijkt haast met een gimbal gemaakt. Filmen gebeurt overigens in 4K HDR, tenzij je de slowmotionfunctie gebruikt. Dan wordt de resolutie teruggeschroefd tot 1080p of 720p, afhankelijk aan hoeveel frames per seconde er wordt gefilmd. De camera ondersteunt tot 7.680 fps om video 256 keer vertraagd af te spelen.
Lees ook: Huawei P40 Pro: hoe bruikbaar is een smartphone zonder Google?
Conclusie
Wie vandaag 999 euro aan een Androidsmartphone wil uitgeven, heeft een aantal keuzes: deze Huawei P40 Pro, de OnePlus 8 Pro, de Samsung Galaxy S20 Plus of nieuwkomer Oppo Find X2 (waar we binnenkort de Pro-versie nog van reviewen).
In een alternatieve wereld, waar de P40 Pro gewoon op de Google-versie van Android draait, zou de P40 Pro een absolute aanrader zijn in deze prijsklasse. De hardware vinkt alle vakjes af: degelijke bouwkwaliteit, superieur scherm, uitmuntende batterij en ongeziene cameraprestaties.
Helaas is de software in dit geval een dealbreaker. De AppGallery en Huawei Mobile Services staan niet op het niveau waar we een aankoop kunnen verantwoorden. Het gemis van Google laat zich daarvoor vandaag nog te hard voelen. Iemand die 1.000 euro aan zijn telefoon uitgeeft, wil tegen geen enkele beperking aanstoten. Niet in de hardware en ook niet in de software. Daarom kunnen we deze P40 Pro alleen maar beschouwen als een sterke technische prestatie van Huawei, maar niet als een goede aankoop.