Van de lopende band in Dongguan tot labo’s in de wolkenkrabbers van Shenzen: ITdaily gaat bij Oppo op zoek naar het ontwikkelings- en fabricageproces achter je smartphone.
Volgens onze cijfers is de kans het grootst dat je dit ITdaily-artikel op je smartphone leest. Dat zakcomputertje omvat moederbord, processor, camera’s en geheugen, samen gestopt in een mooi en dun doosje achter een groot scherm. De smartphone verbindt zonder morren met het mobiele internet, zowel hier in België als in een ander land, ook al is geen telecomnetwerk gelijk.
Hoe worden alle componenten samengesmeed tot één relatief robuust geheel? Hoe werkt de software overal ter wereld? En waarom zijn je selfies nergens zo goed als in een karaokebar? ITdaily trekt naar Shenzhen en Dongguan, op zoek naar het antwoord in de labo’s en fabrieken van Oppo.
Overal torens en sites
Het administratieve hoofdkwartier van de telefoonfabrikant bevindt zich vandaag in een groot uitgevallen bamboescheut: een 400 meter hoge wolkenkrabber die doet denken aan een uitgetrokken Gherkin uit Londen en overal in Europa de skyline zou domineren. In Shenzhen is het gebouw net iets hoger dan de meeste torens errond, die allemaal ofwel splinternieuw ofwel nog in opbouw zijn.
Oppo houdt zijn techneuten wijselijk ver genoeg weg van zijn verkopers en marketeers.
Oppo houdt zijn techneuten wijselijk ver genoeg weg van zijn verkopers en marketeers: een andere toren op z’n half uurtje rijden huisvest de technische labo’s van de smartphonebouwer. Daar zorgt Oppo ervoor dat de Chinese telefoons overal ter wereld om kunnen met een veelvoud aan telecomnetwerken. Alles begint natuurlijk bij de telefoon zelf, en die wordt niet in Shenzhen in elkaar gevezen.
We reizen nog even verder, voorbij de haast oneindige jungle van glas en staal die de Chinezen Shenzhen noemen, tot de lagere, oudere en iets ruwere gebouwen van Dongguan. In Dongguan is Oppo geboren en de stad huisvest ook vandaag nog een immense campus met ruimte voor huisvesting, restaurants, sportvelden, laboratoria en een grote fabriek.
Smartphonefabriek
We duiken de goed beveiligde productiesite in, langs beveiligingsagenten die werknemers controleren voor die het gebouw dieper binnen mogen. De fabriek bestaat uit drie delen: de fabricage van het binnenwerk met moederbord en CPU, de integratie van dat binnenwerk in de uiteindelijke telefoon, en de kwaliteitscontrole van de smartphones die van de band rollen.
De hal waar hardware op het moederbord wordt gekoppeld, bevat verschillende lange productielijnen die bestaan uit verschillende machines die componenten aan elkaar doorgeven. De band is tientallen meters lang, maar wordt door slechts een handvol mensen bemand. Vrijwel het hele assemblageproces verloopt automatisch.
De aanvoer van de componenten valt ons op. Aan de machines in de band hangen een soort van enorme filmrollen, met daarop niet de 70 mm-versie van Oppenheimer voor de cinematografische meerwaardezoeker, maar duizenden processors die stuk voor stuk van de rol op het moederbord worden geplaatst. Zowat alle componenten worden via die ‘filmrollen’ aan de machines gevoed.
Verder op de band staan machines met computerterminals. Daar wordt de software op de telefoon-in-wording geladen. Dit deel van de band illustreert het belang van de beveiliging die we eerder zagen: wie een supply chain-aanval wil uitvoeren, moet hier zijn. Daarom stelt het ons ietwat gerust dat onze tour plaatsvindt onder strenge begeleiding, en we de productiehal zelf via een glazen wand bestuderen. Effectief binnenwandelen is geen optie.
In de volgende hal vindt de assemblage van de smartphones plaats. Ook hier staan de verschillende productielijnen vol machines, maar het werk is veel arbeidsintensiever. De line-up van een fabrikant zoals Oppo bestaat uit verschillende toestellen, die een jaar later vrijwel allemaal vervangen zijn door nieuwe versies. Die realiteit introduceert te veel variatie in het productieproces om al het werk te automatiseren. Per lijn zien we toch bijna twintig mensen die allerlei handelingen uitvoeren, tot de verpakking in dozen aan het einde van de band.
Werk en loon
Wie smartphonefabricage in China zegt, lokt onherroepelijk beelden van Foxconn en uitbuiting op. Oppo besteedt zijn productie niet uit maar heeft z’n fabrieken in eigen beheer. Tijdens ons geleid bezoek zien we niets dat op problematische situaties zou wijzen. Precieze details over de lonen en de werktijden blijven wel uit. We ontdekken enkel dat de shiften en de lonen van de productiemedewerkers in overeenstemming zijn met de wetten en regels van China.
Dongguan hanteert een minimum maandloon van 1.900 rmb (ongeveer 250 euro), met een standaard werkweek die 44 uur telt maar waarin overwerk is toegestaan, aan een verloning van minstens 150 procent. Eten en leven in China is natuurlijk goedkoper dan in België, zodat de vertaling naar euro niet zoveel zegt. We weten evenmin hoeveel Oppo effectief betaalt, maar de cijfers illustreren wel dat de assemblage van telefoons in China een stuk goedkoper kan dan bij ons.
Martelkamer
Van de productiehal gaat het naar de martelkamers, officieel omschreven als de kwaliteitscontrole. Hier houdt Oppo steekproeven van alle modellen die van de band rollen. Speciaal ontwikkelde toestellen ‘mishandelen’ de telefoons. Denk aan een soort ton waarbij een smartphone naar boven draait, om dan herhaaldelijk een halve meter naar beneden te vallen, een klem die een telefoon centimeters twist over z’n lengte, een regenkamer waar de smartphone een oneindige storm beleeft, of een virtuele achterzak die keer op keer gaat zitten op een stoel. Voor de plooibare Oppo Find N2 Flip, die bij ons niet beschikbaar is, zien we hoe de toestellen non stop open en dicht worden gevouwen, om te testen hoeveel vouwcycli het scharnier kan doorstaan.
Het geheel is fascinerend om te aanschouwen. Zelfs de budgetmodellen moeten hier herhaaldelijk misbruik overleven dat toch sterker is dan we hadden gedacht. Ook zonder IP-certificering lijken deze telefoons behoorlijk robuust. Het testen laat wel indruk na op de PR- en marketingmedewerkers. Telkens een smartphone gruwelijk ver plooit, of de droge pok weerklinkt van een exemplaar dat een zoveelste val heeft overleefd, zien we hen huiveren.
Overal bereik
Met de hardware alleen heb je maar een halve telefoon. Oppo spendeert net als andere fabrikanten veel tijd en moeite in de ontwikkeling en validering van de firmware en software op z’n telefoons. In het gebouw van Oppo’s techneuten in Shenzhen zien we verschillende labo’s waar de focus op die software ligt.
Netwerkcompatibiliteit krijgt veel aandacht. Eén kantoor huisvest serverracks met daarin de apparatuur voor een 5G core-netwerk dat een hele stad kan dekken. Dat netwerk is gekoppeld aan antennes in een ruimte afgeschermd als een kooi van Faraday. Daar zien we opnieuw rijen van kasten vol met smartphones die geautomatiseerd tal van taken uitvoeren. De telefoons zijn de hele tijd aan het bellen en sturen, zodat Oppo de netwerkconnectiviteit kan optimaliseren.
Een kantoor verder heeft een gelijkaardige setup maar een beter zicht door de ramen, met de baai en haven van Shenzhen op de achtergrond. Ook hier vinden we een 5G core-netwerk. Daarop kan Oppo de netwerkinfrastructuur van telecomproviders wereldwijd simuleren. Iedere provider hanteert zijn combinatie van protocollen en frequenties, en Oppo emuleert die in het protocollab om de toestellen zo af te stellen voor de internationale markt voor ze in de winkelrekken terechtkomen. Finale optimalisatie gebeurt niet in China, maar door lokale teams die de laatste controles uitvoeren op de echte netwerken van carriers.
Karaoke-foto’s
Terug in Dongguan wandelen we over de groene campus langs parkeerterreinen vol met elektrische wagens van voor ons onbekende merken naar onze nieuwe favoriete plek in de wereld: het fotolabo. Alle smartphonefabrikanten inclusief Oppo gebruiken vandaag heel veel software om kiekjes zo optimaal mogelijk af te leveren, ondanks de kleine lenzen en sensoren in de smartphones. Dat werkt extreem goed, zoals de evolutie in mobiele nachtfotografie jaar na jaar aantoont. In het fotolabo werken ingenieurs aan de camerasoftware en testen ze die uit.
We komen terecht in een gang met daarlangs tien heel unieke kamers, gaande van een hotellobby en een woonkamer over een supermarkt en een Oppo-winkel tot een karaokekamer en een andere karaokekamer. In deze ruimtes test Oppo de camera’s van z’n toestellen en het valt ons op dat twintig procent van de tests karaoke-gerelateerd zijn.
In de ruimte wonen drie robots, die telkens één smartphone vasthouden. De selfiebot ziet er een beetje onrustwekkend uit, aangezien boven op het chassis het namaakhoofd van een volwassen vrouw werd gespiesd.
De robots trekken op vaste locaties telkens dezelfde foto’s. In totaal maken ze per ronde zo’n 500 beelden in verschillende kamers in verschillende lichtomstandigheden, die dan door experts worden geanalyseerd. Dankzij de automatisering krijgen de ingenieurs constant een stroom aan actuele beelden die ze kunnen gebruiken om de camerasoftware af te stellen.
Tikken om te betalen
Aan automatisering geen gebrek in de ontwikkelingsstrategie van Oppo. Wat verder zien we het NFC-lab, waar een andere robot het korte strootje heeft getrokken in vergelijking met de foto-karaoke-bots: dit exemplaar moet z’n hele leven lang een smartphone tegen een NFC-chip duwen. Een vlekkeloze NFC-ervaring die digitale betalingen mogelijk maakt, is niet plug-en-play. Oppo investeert veel tijd en moeite om met zoveel mogelijk diverse betaalterminals te verifiëren dat alles goed werkt.
Oppo heeft in en buiten China verschillende sites met productie en R&D en we zien slechts een kleine fractie. Toch krijgen we al een mooi beeld van wat de productie van een smartphone inhoudt. Automatisering speelt daarbij een grote rol, zowel in de productie waar dat kan, als in testen en optimalisering. Van robots tot automatisch bellende telefoons: Oppo gaat zo efficiënt mogelijk tewerk.
Teamwork makes the phone work
Wat verder opvalt, zijn de mensen. In ieder testlab praten we kort met de verantwoordelijke. Die man of vrouw spitst zich samen met een handvol collega’s toe op een heel specifieke functionaliteit, zoals NFC. Een bedrijf van Oppo wordt zo plots meer als een anonieme Chinese gigant. De functies die je op je smartphone gebruikt, komen niet kant en klaar uit de lucht gevallen. Zoek je ver en lang genoeg, dan kom je uit bij één kerel en z’n robot op de tweede verdieping van een kantoorgebouw in een randstad van Shenzhen.