Storj biedt een slim AirBnB-achtig model voor data-opslag, waarbij je overtollige serverruimte kan verhuren of andersom voor een erg lage prijs van de S3-compatibele opslag kan genieten. De gedecentraliseerde opslagdienst maakt de stap naar enterprise-niveau, maar iedereen kan nog steeds deelnemen.
Storj lanceert met de Tardigrade Decentralized Cloud Storage Service een enterprisewaardige opslagdienst, gebaseerd op zijn bestaande gedecentraliseerde opslagmodel. De start-up garandeert 99,9999999 procent zekerheid voor het behoud van bestanden met een uptime van 99,95 procent. Dat moet in de lijn liggen van AWS S3, waarmee de dienst compatibel is. Storj slaat bestanden van klanten gespreid op en maakt daarvoor gebruik van opslagcapaciteit die derden op reserve hebben en aanbieden voor gebruik. Het systeem laat Storj toe om lagere prijzen te vragen dan de traditionele cloudreuzen.
De start-up garandeert een uptime van 99,95 procent.
Het enterprise-aanbod van Storj is nieuw, maar het bedrijf en de achterliggende technologie zijn dat niet. Storj ging van start in 2014 met het aanbod van gedecentraliseerde opslag. Het bedrijf balanceert klanten met zogenaamde ‘nodes’. Nodes zijn de opslaglocaties die als ruggengraat voor het aanbod dienen. Iedereen die aan de voorwaarden voldoet en opslagcapaciteit op reserve heeft, kan zich kandidaat stellen en een node worden.
AirBnB voor data
Dat hoeft niemand uit de goedheid van zijn hart te doen. Storj zoekt naar ondernemingen of particulieren met een overcapaciteit aan opslag, waarvan ze weten dat ze die voor de voorzienbare toekomst niet meteen nodig hebben. Wie die opslag als node beschikbaar stelt, wordt daarvoor vergoed. Je kan het systeem vergelijken met AirBnB, maar dan voor opslag en data.
Wie in de plaats van een kamer enkele terabytes te veel heeft, kan daar data van Storj-klanten in verwelkomen. Het beheer gebeurt via Storj, maar de aanbieder is verantwoordelijk voor het onderhoud en de uptime van de opslag. Op basis van de capaciteit, de uptime en de beschikbare bandbreedte keert Storj een vergoeding uit. Het bedrijf zet zich naar aspirant-node-operatoren in de kijker als een eenvoudiger en financieel interessanter model dan bitcoinmining.
80 versleutelde stukjes
De klant en de veiligheid en beschikbaarheid van diens data zijn het allerbelangrijkste probleem dat Storj moest oplossen. Het kan immers niet zo zijn dat een malafide node-operator inkijk heeft in de data, of dat data verdwijnen wanneer een node-eigenaar het beu is om aan het netwerk deel te nemen. Het bedrijf bedacht daarvoor verschillende oplossingen.
Eerst en vooral worden data versleuteld met een sleutel die enkel de eigenaar heeft. Dat volstaat in principe al voor rudimentaire beveiliging, maar daar blijft het niet bij. Vervolgens wordt een bestand gesplitst in 80 stukken. Die gaan naar 80 verschillende nodes of drives in het netwerk. Een bestand reconstrueren gaat met slechts 30 stukken wat wil zeggen dat de meerderheid van de nodes mag wegvallen zonder dat je als gebruiker een impact ervaart. Moest een hacker toch een node kunnen kraken, gaat hij maximaal aan de haal met 1/30ste van een versleuteld bestand.
Financiële vergoeding
Voor de node-eigenaar bouwde Storj een vergoedingsmodel dat een incentive biedt om aangeboden opslag niet zomaar meteen uit het netwerk te halen. De vergoeding van een node-operator wordt berekend op maandbasis. De eerste negen maanden houdt Storj een significant percentage van de opbrengsten achter. Na 15 maanden krijgt de eigenaar de helft van het achtergehouden geld doorgestort. Dat is een eerste incentive waarmee het bedrijf nodes wil aanmoedigen om een engagement voor langere tijd te maken.
De andere helft van het achtergehouden bedrag kan je als een soort waarborg zien. Die krijg je uitbetaald wanneer je het netwerk op de juiste manier verlaat. Via een ‘graceful exit’ wordt data eerst naar een andere node overgedragen en dan verwijderd, waarna de node uit het netwerk wordt verwijderd en de eigenaar de achtergehouden centjes krijgt doorgestort. Zo wil Storj voorkomen dat iemand een node zonder nadenken uitschakelt wanneer het niet meer opportuun is om deel te nemen aan het netwerk.
Prijs voor gebruik
Wil je gebruik maken van het Tardigrade-netwerk dat boven op de Storj-nodes draait, dan kost dat 0,01 dollar per opgeslagen gigabyte per maand en 0,045 dollar per getransferde gigabyte. Storj benadrukt dat de opslag niet alleen voor databack-up dient. Het netwerk is S3-compatibel en moet perfect in staat zijn om als opslagback-end voor applicaties te dienen. Als klant is de werking van het systeem met andere woorden bijzaak: het bedrijf wil dat je onthoudt dat het systeem veilig en goedkoop is, maar verder als gewone opslag dienstdoet.
Het netwerk is S3-compatibel en moet perfect in staat zijn om als opslagback-end voor applicaties te dienen.
Wat prestaties betreft maakt Storj opnieuw straffe claims. Die zouden in de lijn van de klassieke providers liggen, of die zelfs overtreffen. Voor de downloadsnelheid haalt Storj de gedecentraliseerde aard van het netwerk aan. Die moet er niet alleen voor zorgen dat een bestand snel binnenkomt maar ook dat de downloadsnelheid erg consistent is. Via Tardigrade wil Storj die verbintenissen in een SLA beitelen. Hoe realistisch dat alles is, moet de toekomst uitwijzen. Het bedrijf lijkt in ieder geval zeker van zijn stuk en kan intussen op toch al zes jaar ervaring bouwen.
Minimumvereisten voor nodes
Wie geen boodschap heeft aan het opslagnetwerk, kan nog altijd deelnemen met de eigen hardware. De vereisten zijn relatief laag. Storj vereist toegang tot minstens één cpu-kern, 500 GB aan opslagruimte, 5 Mbps upstream en 25 Mbps downstream, maximaal vijf uur downtime per maand en tot slot een minimale beschikbare bandbreedte van 2 TB. Die laatste vereiste is in ons land de moeilijkste, aangezien veel internetabonnementen een fair use policy hebben die daar een stuk onder blijft.
Heb je de bandbreedte wel ter beschikking, dan kan je zelfs als particulier met je NAS aan de slag. Wie een snellere internetverbinding heeft, verdient meer per gigabyte toevertrouwd aan het netwerk. De netwerkcapaciteit weegt zelfs meer door dan de beschikbare opslag. Bedrijven die een opslagserver flink overgeprovisioneerd hebben en van een degelijke internetconnectiviteit genieten, kunnen de extra opslag met minder moeite voor hen laten werken.
Bescheiden bijverdienste
Gruwelijk rijk zal je niet worden, maar voor een kmo kan het een handig extra centje zijn om pakweg de teambuilding aan te spekken. Om je een idee te geven: wie 8 TB ter beschikking stelt via een 1 Gbps up/down-verbinding gedurende één jaar, waarvan er ongeveer 4 TB gebruikt wordt voor het grootste deel van de tijd, kan op ongeveer 440 dollar aan inkomsten rekenen over de hele periode. Naarmate je de node langer laat draaien stijgt de reputatie, krijg je meer blokken en trafiek te verwerken, en stijgt ook de vergoeding.
Storj maakt de berekening ook voor een particulier die zijn NAS laat werken op een klassieke thuisverbinding met 10 Mbps up en 100 Mbps down. Deel je 2 TB waarvan er 1 TB effectief benut wordt, dan stabiliseert het inkomen na verloop van tijd op iets meer dan 8 dollar per maand en verdien je 60 dollar in het eerste jaar. Onthoud dat Storj een deel van dat geld achterhoudt.
Een echt verspreide cloud
Een belangrijk verschil met pakweg bitcoinmining is de beperkte kost van een deelname aan het netwerk, ervan uitgaande dat je huidig internetabonnement volstaat en je met een opslagoverschot zit. In tegenstelling tot bitcoinmining is deelnemen aan het netwerk immers niet intensief voor je cpu, wat wil zeggen dat het stroomverbruik niet plots de lucht zal inschieten.
Los van het financiële aspect valt er ook iets te zeggen voor het concept van gecentraliseerde opslag. Vandaag hebben spelers zoals AWS, Microsoft en Google het gros van de cloudmarkt in handen. Een gedecentraliseerd alternatief brengt de cloud terug iets dichter bij de gebruikers. Data woont zo echt verspreid over het hele internet in plaats van in een handvol gigantische datacenters van techreuzen. Of het enterprisewaardige Tardigrade-aanbod echt iets wordt, zal de toekomst uitwijzen. Wat ons betreft, verdient het idee in ieder geval punten, om nog niet te spreken van het technische hoogstandje dat Storj uitvoerde door aan een gedistribueerd systeem een enterprisewaardige SLA te koppelen.